ام اس: علایم، تشخیص و درمان

زنان بیشتر از مردان به ام اس مبتلا می شوند. افراد از هر نژاد و قومیت ممکن است به ام اس مبتلا شوند، اما این بیماری در سفید پوستان شایع است.

داشتن والدین یا خواهر و برادر مبتلا به ام اس نیز احتمال ابتلای فرد به ام اس را افزایش می دهد، اگرچه ام اس خود یک اختلال ارثی نیست. تحقیقات نشان می‌دهد که صدها ژن و گونه‌های ژنی با هم ترکیب می‌شوند و آسیب‌پذیری در برابر ام‌اس ایجاد می‌کنند. برخی از این ژن ها شناسایی شده اند و بیشتر آنها با عملکردهای سیستم ایمنی مرتبط هستند. برخی از ژن های شناخته شده مشابه ژن هایی هستند که در افراد مبتلا به سایر بیماری های خودایمنی مانند بیماری التهابی روده، بیماری سلیاک، دیابت نوع ۱، آرتریت روماتوئید یا لوپوس شناسایی شده اند.

چندین ویروس در افراد مبتلا به ام اس یافت شده است، اما ویروسی که به طور مداوم با پیشرفت ام اس مرتبط است، ویروس اپشتین بار (EBV) است که باعث مونونوکلئوز عفونی می شود. تقریباً همه در مقطعی از زندگی خود به EBV مبتلا شده اند. تنها حدود ۵ درصد از جمعیت مبتلا نشده اند و این افراد در معرض خطر کمتری برای ابتلا به ام اس نسبت به افراد آلوده هستند. افرادی که در دوران کودکی به EBV مبتلا شده اند نسبت به افرادی که در نوجوانی یا بزرگسالی به EBV آلوده شده اند، در معرض خطر کمتری برای ابتلا به ام اس هستند. با این حال، اکثریت قریب به اتفاق افرادی که به EBV آلوده می شوند، به ام اس مبتلا نمی شوند.

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که زمان بیشتری را زیر نور خورشید می‌گذرانند و افرادی که سطوح نسبتاً بالاتری از ویتامین D دارند، نسبت به افرادی که این کار را نمی‌کنند کمتر در معرض ابتلا به ام‌اس هستند. علاوه بر این، افراد مبتلا به ام اس که زمان زیادی را زیر نور خورشید می گذرانند و/یا سطح ویتامین D بالاتری دارند، دوره بیماری با شدت کمتر و عود کمتری دارند. نور روشن خورشید به پوست انسان کمک می‌کند ویتامین D تولید کند. محققان معتقدند که ویتامین D ممکن است به تنظیم سیستم ایمنی بدن کمک کند تا خطر ابتلا به ام‌اس یا اختلالات خود ایمنی را به طور کلی کاهش دهد. مردم مناطق نزدیک به خط استوا، که در آن نور شدید خورشید زیاد است، معمولاً در معرض خطر ابتلا به ام اس بسیار کمتر از مردم مناطق معتدل مانند ایالات متحده و کانادا هستند، جایی که نور خورشید در طول سال بسیار متغیر است.

مطالعات نشان داده است که افرادی که سیگار می کشند بیشتر در معرض ابتلا به ام اس هستند و دوره بیماری تهاجمی تری دارند. آنها همچنین تمایل به ضایعات مغزی و کوچک شدن مغز بیشتری نسبت به افراد غیر سیگاری دارند.