بیمار فوق ، مورد جالبی است که در شروع بیماری اش با تورم عصب بینایی ( ON ) تظاهر می کند، و پزشکان در وهله نخست، مشکوک به ضایعه توموفکتیو ام اس ( Tumefactive MS) می شوند و برای بیمار پالس کورتون شروع می شود.
علایم بینایی به مرور بهتر می شود و سپس با تشخیص نورولوژیست دیگری، تومور مغزی عمل جراحی و توسط همکاران نروسرجن، تشخیص گلیوم مغزی داده می شود و بیمار رادیوتراپی می شود ولی از شیمی درمانی امتناع می کند.
بعد از گذشت تقریبا ۲ سال، پس از مراجعه به انکوهماتولوژیست ( استاد گرجی)، به اینجانب ارجاع می شود.
در بررسی های ما، علایم اسپاستیک پاراپارزی با آتاکسی مخچه واضح دیده می شود. پس از ام آر آی، کاملا ضایعات به نفع ام اس بود. و حتی در ام آر اس، اثری از گلیوم مغزی نبود. ( تصاویربالا)

راستش در ابتدا من و استاد گرجی ، به قاطعیت تشخیص گلیوم را رد نمودیم ولی پس از رویت کامل مدارک بیمار، از جمله تصاویر ام آر آی قبلی و ام آر اس و از همه مهم تر پاتولوژی، تشخیص گلیوم مغزی هم در بیمار کاملا درست بود. در واقع بیمار در ام ار ای جدید مغز و نخاع ضایعات تیپیک ام اس داشت و بالاخص در گردن ضایعه دمیلیزان دیده می شد که اساسا در تومور گلیوم دیده نمی شود. از این جهت ما تشخیص ” گلیوم مغزی و ام اس هم زمان” گرفتیم.
هنگام گزارش این کیس، من مرور سریعی به مقالات مشابه داشتم. در مقاله ی جالبی که در ۲۰۲۳ منتشر شده است، محققین طی یک مطالعه مولتی سنتریک، تعداد ۲۳ مورد بیمار را گزارش نموده اند که “هم زمان گلیوم مغزی و ام اس” داشته اند. همراهی گلیوم درجه ۲ با ام اس در ۱۲ بیمار ( ۴۶%) و با GBM ( گلیوبلاستوما مالتی فورم ) در ۳۱% بیماران دیده شده بود. ( مقاله زیر)