فهرست مطالب

بیماری آلزایمر را بشناسیم - ذکتر سعید شاه بیگی
اخبار تازه های تندرستی
بیماری آلزایمر را بشناسیم
نویسنده: دکتر سعید شاه بیگی متخصص نورولوژی فلوشیپ ام اس و انسفالیت های التهابی

تعریف و مراحل بیماری

آلزایمر یک بیماری پیشرونده است ، به این معنی که علائم با گذشت زمان به تدریج بدتر می شوند. آلزایمر به هفت مرحله تقسیم می شود:

مرحله ۱. در این مرحله هیچ علامتی وجود ندارد اما ممکن است یک تشخیص زودرس بر اساس سابقه خانوادگی وجود داشته باشد.

مرحله ۲. اولین علائم مانند فراموشی ظاهر می شود.

مرحله ۳. اختلالات جسمی و روانی خفیف مانند کاهش حافظه و تمرکز ظاهر می شود. این موارد ممکن است فقط توسط شخص بسیار نزدیک به فرد قابل مشاهده باشد.

مرحله ۴. آلزایمر در این مرحله اغلب تشخیص داده می شود ، اما هنوز هم خفیف در نظر گرفته می شود. از دست دادن حافظه و عدم توانایی در انجام کارهای روزمره مشهود است.

مرحله ۵. علائم متوسط تا شدید نیاز به کمک عزیزان یا مراقبان دارد.
مرحله ۶. در این مرحله ، فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است در انجام کارهای اساسی ، مانند غذا خوردن و پوشیدن لباس ، به کمک نیاز داشته باشد.

مرحله ۷. این شدیدترین و آخرین مرحله آلزایمر است. ممکن است گفتار و حالت های صورت از بین برود.

هرچه فرد در این مراحل پیشرفت می کند ، نیاز به حمایت روز افزون از طرف مراقب دارد.

شروع زودهنگام آلزایمر

آلزایمر به طور معمول افراد ۶۵ سال به بالا را درگیر می کند. با این حال ، می تواند در افراد از ۴۰ یا ۵۰ سالگی رخ دهد. به این شروع زودرس یا شروع جوان تر، آلزایمر گفته می شود. این نوع آلزایمر حدود ۵ درصد از کل افراد مبتلا را درگیر می کند.

علائم آلزایمر زودرس می تواند از دست دادن حافظه خفیف و مشکل در تمرکز یا پایان کارهای روزمره باشد. یافتن کلمات صحیح ممکن است دشوار باشد و ممکن است زمان را از دست بدهید. مشکلات خفیف بینایی، مانند مشکل در گفتن مسافت، نیز ممکن است رخ دهد.

افراد خاصی بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

تشخیص بیماری آلزایمر

تنها راه قطعی برای تشخیص فرد مبتلا به بیماری آلزایمر بررسی بافت مغزی وی پس از مرگ است. اما پزشک می تواند از معاینات و آزمایش های دیگری برای ارزیابی توانایی های ذهنی ، تشخیص زوال عقل و رد سایر شرایط استفاده کند.
از جمله روش های تشخیصی مهم آلزایمر، استفاده از تست های شناختی از جمله تست MOCA است. در این روش تعدادی سوالات استاندارد از بیمار پرسیده می شود و بسته به عددی که بیمار می گیرد می توانیم نسبت به ظهور و یا درگیری آلزایمر مشکوک شویم.

آزمایشات تشخیصی آلزایمر

هیچ آزمایش قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال ، پزشک احتمالاً چندین آزمایش برای تعیین تشخیص شما انجام می دهد. اینها می تواند آزمایش های ذهنی ، جسمی ، عصبی و تصویربرداری باشد.

پزشک شما ممکن است با آزمایش وضعیت ذهنی شروع کند. این می تواند به آنها کمک کند تا حافظه کوتاه مدت ، حافظه بلند مدت و جهت گیری شما را نسبت به مکان و زمان ارزیابی کنند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است از شما بپرسند:

– امروز چه روزی است

– رئیس جمهور کیست

– و سوالات دیگر

بعد ، آنها احتمالاً یک معاینه بدنی انجام می دهند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است فشار خون شما را بررسی کنند ، ضربان قلب شما را ارزیابی کنند. در بعضی موارد ، آنها ممکن است نمونه های ادرار یا خون را برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال نمایند.

پزشک شما همچنین ممکن است یک آزمایش عصبی برای رد سایر تشخیص های احتمالی مانند یک مسئله حاد پزشکی مانند عفونت یا سکته مغزی انجام دهد. در طول این امتحان ، آنها رفلکس ، میزان تون و قدرت عضلات و گفتار شما را بررسی می کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است مطالعات تصویربرداری از مغز را تجویز کند. این مطالعات ، که تصاویری از مغز شما ایجاد می کند ، می تواند شامل موارد زیر باشد:

تصویربرداری تشدید مغناطیسی MRI) ):  MRI می تواند به تشخیص مارکرهای  کلیدی مانند التهاب ، خونریزی و مشکلات ساختاری مغز کمک کند.

اسکن توموگرافی کامپیوتری: با سی تی اسکن تصاویر اشعه ایکس گرفته می شود که می تواند به پزشک کمک کند تا ویژگی های غیر طبیعی را در مغز شما جستجو کند.

اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET): تصاویر اسکن PET می توانند به پزشک کمک کنند تا تجمع پلاک را تشخیص دهد. پلاک یک ماده پروتئینی در مغز است که باعث ایجاد علائم مربوط به آلزایمر می شود. 

آزمایشات دیگری که پزشک ممکن است انجام دهد شامل آزمایش خون برای بررسی ژن هایی است که ممکن است نشان دهد شما در معرض خطر بیشتری از بیماری آلزایمر هستید.

داروهای آلزایمر

هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر شناخته نشده است. با این حال، پزشک شما می تواند داروها و سایر روش های درمانی را برای کاهش علائم شما و تاخیر در پیشرفت بیماری به شما توصیه کند.

برای آلزایمر زودرس یا متوسط ، پزشک ممکن است داروهایی مانند دونپزیل (Aricept) یا ریواستگمین (Exelon) را تجویز کند. این داروها می توانند به حفظ سطح بالای استیل کولین در مغز شما کمک کنند. این ماده، نوعی انتقال دهنده عصبی است که می تواند به حافظه شما کمک کند.

برای درمان آلزایمر متوسط تا شدید، پزشک ممکن است دونپزیل (Aricept) یا ممانتین (Memantin) را تجویز کند. ممانتین می تواند به جلوگیری از تأثیر گلوتامات اضافی کمک کند. گلوتامات یک ماده شیمیایی مغزی است که در بیماری آلزایمر با مقادیر بیشتری آزاد می شود و به سلول های مغزی آسیب می رساند.

همچنین ممکن است پزشک برای کمک به درمان علائم مربوط به آلزایمر داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را توصیه کند. این علائم عبارتند از:
افسردگی
بی قراری
پرخاشگری
تحریک
توهم

سایر درمان های آلزایمر

علاوه بر دارو، تغییر سبک زندگی ممکن است به شما در مدیریت شرایط کمک کند. به عنوان مثال ، پزشک ممکن است استراتژی هایی برای کمک به شما یا عزیز شما تدوین کند:

تمرکز بر وظایف
گیجی را محدود کنید
از استرس اجتناب کنید
هر روز به اندازه کافی استراحت کنید
آرام باشید

برخی از افراد معتقدند که ویتامین E می تواند از کاهش توانایی های ذهنی جلوگیری کند، اما این نیازمند تحقیقات بیشتری است. قبل از مصرف ویتامین E یا سایر مکمل ها حتما از پزشک خود بپرسید. این دارو می تواند در برخی از داروهایی که برای درمان بیماری آلزایمر استفاده می شود تداخل ایجاد کند.

علاوه بر تغییر در سبک زندگی ، چندین گزینه جایگزین وجود دارد که می توانید در مورد آنها از پزشک خود بپرسید.

جلوگیری از آلزایمر

همانطور که هیچ درمانی شناخته شده برای آلزایمر وجود ندارد ، اقدامات پیشگیرانه ای بدون خطا وجود ندارد. با این حال ، محققان بر روی عادات کلی سبک زندگی سالم به عنوان روش های جلوگیری از کاهش شناخت تمرکز کرده اند.

اقدامات زیر ممکن است باعث جلوگیری از آلزایمر شوند:

سیگار کشیدن را ترک کنید.
به طور منظم ورزش کنید.
تمرینات آموزشی شناختی را امتحان کنید.
رژیم غذایی گیاهی داشته باشید.
آنتی اکسیدان بیشتری مصرف کنید.
یک زندگی اجتماعی فعال داشته باشید.
قبل از ایجاد هرگونه تغییر بزرگ در سبک زندگی خود، حتماً با پزشک خود صحبت کنید.

مراقبت از بیمار

گر شما یکی از عزیزان تان آلزایمر دارد ، ممکن است فکر کنید به عنوان که یک مراقب بیمار، مشغول به کار شوید. مراقبت از بیمار، یک کار سخت و تمام مدت است که معمولاً آسان نیست اما می تواند بسیار مفید باشد.

مراقب بودن مهارت های زیادی می خواهد. این موارد شامل صبر(شاید بیش از همه) همچنین خلاقیت ، استقامت و توانایی دیدن شادی در نقش کمک به شخصی است که شما برایش مهم هستید.

به عنوان یک مراقب ، مهم است که از خود و همچنین عزیز خود مراقبت کنید. با مسئولیت مراقبت از بیمار می توانید خطر استرس ، تغذیه نامناسب و ورزش نکردن بیمار را کاهش دهید.

اگر وظیفه مراقبت را بر عهده بگیرید ، ممکن است لازم باشد که از مراقبان حرفه ای و همچنین اعضای خانواده برای انجام بهتر کارهای تان، کمک بگیرید.

آمار بیماری آلزایمر

آمارهای مربوط به بیماری آلزایمر دلهره آور است. طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) امریکا، آلزایمر ششمین علت شایع مرگ در بزرگسالان آمریکایی است. رتبه پنجم در میان علت های مرگ و میر در افراد ۶۵ سال به بالا است.

یک مطالعه نشان داد که ۴.۷ میلیون آمریکایی بالای ۶۵ سال در سال ۲۰۱۰ به بیماری آلزایمر مبتلا شده اند. این محققان پیش بینی کرده اند که تا سال ۲۰۵۰ ، ۱۳.۸ میلیون آمریکایی مبتلا به آلزایمر خواهند بود.

مرکز CDC تخمین می زند که بیش از ۹۰ درصد مبتلایان به آلزایمر تا سن ۶۰ سال، هیچ علائمی نشان نمی دهند.

آلزایمر یک بیماری گران قیمت است. طبق گزارش CDC، حدود ۲۵۹ میلیارد دلار برای هزینه های مراقبت از آلزایمر و زوال عقل در ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ هزینه شده است.

آلزایمر یک بیماری پیچیده است که بسیاری از موارد ناشناخته در آن وجود دارد. آنچه شناخته شده است این است که با گذشت زمان وضعیت بدتر می شود ، اما درمان می تواند به تأخیر علائم کمک کرده و کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

اگر فکر می کنید شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است آلزایمر داشته باشید ، اولین قدم این است که با کلینیک تازه های تندرستی تماس بگیرید و برای متخصصان آلزایمر و دمانس وقت مشاوره بگیرید. آنها می توانند به شما در تشخیص دقیق کمک کنند، در مورد آنچه می توانید انتظار داشته باشید، بحث کنند و به شما در ارتباط با خدمات و پشتیبانی به بیمارتان کمک کنند. اگر علاقه مند هستید ، آنها همچنین می توانند به شما اطلاعاتی درباره شرکت در آزمایشات بالینی را بدهند.

اشتراک گذاری

بازگشت به بالا
آیتم 0
بارگذاری...