ام اس دو تا سه برابر در زنان شایع تر است. سن متوسط شروع ۲۳ تا ۲۴ سالگی است و اولین علائم به ندرت قبل از ۱۰ سالگی یا بعد از ۶۰ سالگی رخ می دهد. در بچه ها، در دهه اول زندگی در بچه ها ۰.۳ تا یک درصد موارد ام اس دیده می شود. هیچ گونه اختلافی از نظر فرم درگیری ام اس ( phenotype) بین ام اس کودکان و بزرگسالان وجود ندارد.

۳ تا ۱۰ درصد بیماران ام اس در زیر ۱۶ سال و ۱ درصد موارد ام اس (MS) در سنین زیر ۱۰ سال هستند. در فرم بزرگسالان ام اس، دو تا سه برابر در زن‌ ها شایع ‌تر هستند. در سنین نوجوانی، دختر بچه ‌ها ۴.۵ برابر ممکن است بیشتر از پسر بچه‌ ها، ام اس بگیرند در حالی که در کودکان زیر ۱۱ سال میزان درگیری ام اس، در دختر ها و پسرها یکسان است. ( مثل میگرن که در سن بالا، خانم ها بیشتر از آقایان درگیر می شوند، ولی در کودکی ، میزان درگیری هر دو جنس مشابه است)
در دو حالت میزان درگیری ام اس ( MS) در هر دو جنس یکسان است:
۱- در بچه‌ های زیر یازده سال
۲- در فرم پیشرونده ( PPMS )

در کودکان، تظاهرات ام اس ( MS ) می ‌تواند خیلی شدیدتر ( Aggressive) از فرم ام اس در بزرگسالان باشد. پس شروع بیماری در کودکان می تواند خیلی پر سرو صدا باشد. و تعداد حملات ام اس نیز در اوایل بیماری در کودکان بیشتر است. در مجموع به نظر می رسد در کودکان همه تظاهرات ام اس پررنگ تر است. در کودکان در یک سوم موارد اختلالات شناختی بیشتر از افراد بزرگسال است. ۹۸% بچه ‌ها، ام اس عود کننده ( RMS ) دارند.
پیک شیوع سنی ام اس در ۳۰ سالگی تا ۴۰ سالگی است و قبل و بعد از آن، کمتراست. بر این اساس منحنی بیماری ام اس به صورت تک کوهانی است که مشابه بیماری های عفونی و بافت همبند است.
محققین چندین بار ضایعات معمولی ام اس را در افراد مسن کالبد شکافی شده که سابقه بیماری ام اس نداشتند را پیدا کرده اند. از این رو پیشنهاد می کنند که بروز واقعی ام اس ممکن است ۳ برابر بیشتر از ارقام ذکر شده فعلی باشد.