فهرست مطالب
مطالعه موردی بالینی بیمار خانم ۳۵ ساله با توانایی راه رفتن کمتر از ۱۰۰ متر به تنهایی
وضعیت بالینی بیمار
خانمی ۳۵ ساله به من مراجعه نمودند. ایشان از سه سال قبل روی داروی زاکرل هر ۶ ماه دو ویال قرار گرفته است. علیرغم بهبودی نسبی علایم، ولی مجددا از چند ماه قبل، دچار تشدید علایم شده است. به طوری که در حال حاضر کمتر از ۱۰۰ متر می تواند به تنهایی بدون کمک راه برود و دچار عدم تعادل و ضعف حرکتی می شود.
در ام آر آی جدید، ضایعات ام اس در مغز و گردن مشهود است ولی این ضایعات دچار انهانس نشده اند و مشخص نیست آیا در ام ار آی جدید، پلاک جدید هم دارد یا خیر؟
بررسی ام آر آی
تصاویر ایشان در زیر آمده است:
تشخیص های بالینی
بیمار خانم جوانی است که علیرغم دریافت داروی قوی اکرلیزوماب ( زاکرل) دچار تشدید علایم و تشدید میزان شدت ام اس ( MS ) شده است. به طوری که در حال حاضر، شدت بیماری ایشان حدود ۵.۵ ( EDSS ) می باشد.
این خانم جوان در حال حاضر، بیماری SPMS دارد که با توجه به پیشرفتِ شدت گرفتنِ بیماری در وضعیت ام اس پیشرونده ( Progressive MS ) است.
از سمتی از نظر بالینی، دچار حمله حاد ام اس نیست بلکه در عرض چندین ماه آهسته علایم بالینی شدت گرفته و ناتوانی ایشان تشدید شده است.
در ام ار ای ، ضایعه انهانس ندارد. حال اگر در بررسی های ما، در مقایسه با ام آر آی قبلی، دچار پلاک های جدید و یا بزرگ شدن پلاک های قبلی شده باشد، در آن صورت دچار ساب کلینیکال اکتیو ام اس ( Subclinical Active MS ) خواهد بود.
اقدامات درمانی
اگر ساب کلینیکال اکتیوِ ام اس محرز گردید … ، دو گزینه درمانی اولیه داریم:
۱- تجویز پالس کورتون
۲- تعویض پلاسما ( PLEX)
و سپس باید برای ایشان High Potent DMT شروع شود.
با توجه به اینکه اکریوس آن هم برای ۳ سال دریافت کرده است، پس گزینه های زیر در ایران قابل انجام است:
۱. تایسابری، قبل از شروع، ما حتما آنتی بادی ضد JCV را چک می کنیم و هم زمان تست JCV DNA PCR در ادرار را بررسی خواهیم کرد. اگر تست دوم منفی بود، تایسابری شروع و منتظر پاسخ آنتی بادی JCV خواهیم نشست.
۲. از داروهای S1PRM استفاده می کنیم. البته چون اکریوس دریافت شده است و به نظر بیمار در فاز پیشرفت است، دقیقا ایشان را فالو می کنیم اگر اثرات درمانی ندیدیم پس از ۶ ماه تصمیم به قطع آنها خواهیم گرفت.
۳. از داروی میتوکسانترون استفاده می کنیم. این دارو با توجه به عوارض قلبی و خونی، بسیار زیاد نیازمند توجه و دقت است. در موارد محدودی که شروع می شود، با دقت فراوانی بیمار تحت نظر گرفته می شود.
۴. در نهایت بحث سلول های بنیادی هماتوپیتیک AHSCT با بیمار در میان گذاشته می شود.
